Category
Παραθέτω την εισαγωγή του “Δεν την παλεύω” σε ταμπλατούρα κατόπιν αιτήματος που δέχτηκα στο youtube. Ομολογώ πως δεν είμαι πολύ καλός με αυτά αλλά τα κατάφερα… Άλλωστε, χαρά μου να ικανοποιώ αιτήματα ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική μου!
Πώς μπορούν να χωρέσουν σε 53 λεπτά 6 χρόνια αφοσίωσης σε ένα μουσικό-εικαστικό-κινηματογραφικό καλλιτεχνικό έργο στο οποίο συμμετείχαν τουλάχιστον 30 άτομα! Πώς μπορεί να χωρέσει σε ένα φιλμ 53 λεπτών ένα κομμάτι της ζωής μου; Κι όμως, ο Αλέξανδρος Καντόρος καταφέρνει με το ροκ ντοκιμαντέρ του “Η αγάπη μας έφερε εδώ” να αποτυπώσει τις αγωνίες των καλλιτεχνών, τον όγκο της δουλειάς, τα όνειρα των εραστών της τέχνης και πάνω από όλα το πως η ανάγκη για δημιουργία λυτρώνει.
Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα (ίσως το πιο δύσκολο) που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος μουσικός είναι η δυνατότητα να ακουστεί το έργο του. Υπάρχουν τόσοι πολλοί μουσικοί εκεί έξω και τόσες πολλές και καλές μουσικές που μοιάζουν με μηνύματα σε μπουκάλια που πλέουν σε έναν ωκεανό. Τα μηνύματα αυτά μπορεί να μην φτάσουν ποτέ στα χέρια (στα αυτιά) των ακροατών…
Είμαι ένας άνθρωπος που συνδυάζει την επιστήμη και τις οικονομικές αναλύσεις με την τέχνη, την σύνθεση και τη μουσική…
Με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια, μετά από τόσα έτη δουλειάς που περιλάμβαναν μεταξύ άλλων σύνθεση, ενορχήστρωση τραγουδιών, ηχογραφήσεις, επεξεργασία και μίξη ήχου, κινηματογραφικά γυρίσματα και σχεδιασμό κόμικ, ανακοινώνω επίσημα ότι η παράσταση αυτής της μουσικής ιστορίας είναι γεγονός! Με την υλοποίηση της παράστασης αυτό το πολύπλευρο καλλιτεχνικό έργο που συνδυάζει 4 είδη τεχνών (μουσική, εικαστικά, κινηματογράφο και παραστατικές τέχνες) θα έχει πια ολοκληρωθεί! Θα χαρώ πολύ λοιπόν να παρευρεθείτε κι εσείς σε αυτήν την γιορτή στο θέατρο Αμαλία στις 3 και 4 Φεβρουαρίου!
Μεγάλη χαρά και τιμή το να συμμετέχω με τον καλλιτεχνικό συνοδοιπόρο, σκηνοθέτη και φίλο μου Αλέξανδρο Καντόρο στο 13ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ στην Χαλκίδα με την ταινία “Η αγάπη μας έφερε εδώ” που καταγράφει όλα τα στάδια δημιουργίας του μουσικού άλμπουμ “Ματωμένο Γαλάζιο” και αποδεικνύει πως μεγάλα καλλιτεχνικά επιτεύγματα είναι εφικτό να δημιουργηθούν στην Ελλάδα του σήμερα ακόμα και από ερασιτέχνες, καθημερινούς ανθρώπους.
Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του “Ματωμένου Γαλάζιου” είχα την τιμή να συνεργαστώ με 4 σπουδαίες τραγουδίστριες της σκηνής της Θεσσαλονίκης: την Ιωάννα Παρισίδου, την Εβίτα Αγαΐτση, την Μαρία Τσακαλίδου και την Άννα Παπαοικονόμου.
Αυτό το άρθρο αφιερώνεται στην Ιωάννα Παρισίδου η οποία υποδύθηκε την τραγουδίστρια που δουλεύει στο ταβερνάκι όπου καταλήγει μία νύχτα ο πρωταγωνιστής.
